U situaciji izazvanoj pandemijom COVID-19 i potrebe promišljanja pružanja usluga psihijatrijskim pacijentima koji su pozitivni na COVID-19, imajući u vidu specifičnosti ovih usluga, a osobito usluga u urgentnoj službi za pacijente koji su preplavljeni anksioznošću, agitirani i/ili delirantni pa zahtijevaju tzv. brzu trankvilizaciju, u vodećim kliničkim vodiljama pojavljuju se sve više preporuke za tretman ovih stanja na način koji pruža sigurnost zdravstvenim radnicima (osim upotrebe LZO) i reduciraju mogućnost infekcije promptnim intervencijama u cilju redukcije intenzivnih manifestacija bihevioralnog poremećaja.